melancholijn|y

adj. 1. [muzyka, nastrój, usposobienie] melancholy; melancholic książk.

- melancholijne piękno gór the melancholy beauty of the mountains

- obudziła się w melancholijnym nastroju she woke up feeling melancholy

2. Med. [usposobienie, zapaść] melancholic

- po jej odejściu stał się melancholijny he became melancholy a. sad after she had left